ਘਰ ਰਜਿਸਟਰ ਲਾਗਿਨ ਸਾਡੇ ਬਾਰੇ
ਭਾਸ਼ਾ ਬਦਲੋ
☰
×
ਸਮੱਗਰੀ
ਪੰਜਾਬੀ – ਕੁਮਾਓਨੀ
ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਪੁਲਿਸ ਨਾਲ ਮੁਲਾਕਾਤ
  • ਸਿਪਾਹੀ - ਏ ਮੋਟਰ ਸਾਈਕਲ, ਗੱਡੀ ਰੋਕ । ਇੱਥੇ ਲਾ ਸਾਈਡ ਤੇ । ਲਾਇਸੇਂਸ ਲਿਆ ਅਤੇ ਕਾਗਜ ਵੀ ਦਿਖਾ ।
    ਏ ਮੋਟਰ ਸਾਇਕਿਲ, ਗਾੜਿ ਰੋਕ । ਯੇਂ ਲਗਾ ਕਿਨਾਰ । ਲਾਇਸੇਂਸ ਲਾ ਔਰ ਕਾਗਜ ਲੈ ਦੇਖਾ ।
  • ਮੁੰਡਾ - ਭਾਈ ਸਾਹਬ ਕੀ ਗਲਤੀ ਹੋ ਗਈ ਮੇਰੇ ਕੋਲੋਂ ? ਮੈਂ ਤਾਂ ਠੀਕ ਹੀ ਚਲਾ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਆਪਣੀ ਸਾਈਡ ਤੇ ।
    ਦਾਜਯੂ ਕੇ ਗਲਤਿ ਹੈਗੇ ਮਧਂ ? ਮੈਂ ਤ ਠੀਕੈ ਚਲਣਯੁਂ ਅਪਣਿ ਸਾਇਡ ਮੇਂ ।
  • ਸਿਪਾਹੀ - ਠੀਕ ਹੀ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਚਲਾ ਰਿਹਾ ਤੂੰ । ਬਿਨਾ ਹੈਲਮੇਟ ਦੇ ਗੱਡੀ ਚਲਾ ਰਿਹਾ ਹੈਂ। ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਬਿਨਾ ਹੈਲਮੇਟ ਦੇ ਗੱਡੀ ਚਲਾਣਾ ਜੁਰਮ ਹੈ । ਕਿੱਥੇ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈਂ ?
    ਠੀਕੈ ਤ ਨਿ ਚਲਣੈਯੈ ਤੁ । ਬਿਨਾ ਹੇਲਮੇਟ ਗਾੜਿ ਚਲੂਂਣੌਂ ਛੈ । ਮਾਲੁਮ ਨਹਾਂਤਿ ਬਿਨਾ ਹੇਲਮੇਟਾਕ ਗਾੜਿ ਚਲੂਂਣ ਜੁਰਮ ਛ । ਕਾਂ ਰੂਂਛੈ ਤੁ ?
  • ਮੁੰਡਾ - ਵੇਖ ਲਵੋ ਕਾਗਜ ਅਤੇ ਲਾਇਸੇਂਸ ਭਾਈਸਾਹਬ, ਸਭ ਪੂਰੇ ਹਨ ।
    ਦੇਖ ਲਿਯੌ ਕਾਗਜ ਔਰ ਲਾਇਸੇੰਸ ਦਾਜ੍ਯੂ, ਪਰ ਛਨ ਸਬ ।
  • ਸਿਪਾਹੀ - ਚੰਗਾ, ਤਾਂ ਤੂੰ ਪਹਾੜੀ ਹੈਂ, ਕਿੱਥੌਂ ਦਾ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਹੈਂ ?
    ਅਛਾ ਪਹਾੜਿ ਛੈ ਤੁ, ਕਾਂਕ ਰੂਂਣੀ ਵਾਲ ਛੈ ?
  • ਮੁੰਡਾ - ਭਾਈਸਾਹਬ ਮੈਂ ਮਜਖਾਲੀ ਰਹਿੰਦਾ ਹਾਂ । ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਪਹਾੜੀ ਹੋ ?
    ਦਾਜਯੁ ਮਜਖਾਇ ਰੂਂਨੂੱ ਮੈਂ । ਅਪੂਂ ਲੈ ਪਹਾੜਾਕੈ ਛਾ ਕੇ ?
  • ਸਿਪਾਹੀ - ਹਾਂ ਮੈਂ ਵੀ ਪਹਾੜੀ ਹਾਂ । ਸਾਡਾ ਘਰ ਜੈਨੋਲਿ ਵਿੱਚ ਹੈ, ਰਾਨੀਖੇਤ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ।
    ਹੋਯ ਮੈਂਲੈ ਪਹਾੜਾਕੈ ਛੁਂ । ਹਮਰ ਘਰ ਕੈਨੌਲਿ ਛ ਰਾਣਿਖੇਤ ਹੈ ਪੈਲਿ ।
  • ਮੁੰਡਾ - ਫਿਰ ਤਾਂ ਤੂੰ ਸਾਡੇ ਇਲਾਕੇ ਦਾ ਹੀ ਹੈਂ । ਭਾਈ ਅਸਲ ਵਿਚ ਮੈਂ ਹਲਦਵਾਨੀ ਮੋਟਰਸਾਈਕਲ ਲੈ ਕੇ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਆ ਰਿਹਾ ਹਾਂ । ਇਹਦੀ ਸਰਵਿਸ ਕੰਪਨੀ ਵਿੱਚ ਕਰਵਾਣੀ ਸੀ ਇਸ ਲਈ ਲੈ ਕੇ ਆਉਣਾ ਪਿਆ । ਹੈਲਮੇਟ ਦੇ ਬਾਰੇ ਮੈਨੂੰ ਕੁਝ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ।
    ਫਿਰ ਤ ਤੁਮ ਹਮਾਰ ਇਲਾਕਾਕੈ ਭਯਾ । ਦਾਦੀ ਅਸਮ ਮੇਂ ਮੈਂ ਹਲਦਵਾਣਿ ਮੋਟਰ ਸਾਇਕਿਲ ਲਿਬੇਰ ਪੈਲ ਬਾਰ ਉਂਣਯੂਂ । ਕਂਪਨੀ ਮੇਂ ਸਰਵਿਸਸ ਕਰੂਂਣਿ ਛਿ ਯੈਕਿ ਤਬ ਯਕਂ ਲਿਬੇਰ ਉਂਣ ਪੜੌ । ਹੇਲਮੇਟਾਕ ਬਾਰ ਮੇਂ ਮਕਂ ਕੇ ਪੱਤੈ ਨਿ ਛਿ ।
  • ਸਿਪਾਹੀ - ਤੈਨੂੰ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕੀ ਇੱਥੇ ਅੱਜਕਲ ਬਹੁਤ ਸਖਤੀ ਹੋ ਰੱਖੀ ਹੈ । ਬਿਨਾ ਹੈਲਮੇਟ ਪਾਏ ਮੋਟਰ ਸਾਇਕਿਲ ਚਲਾਉਣ ਤੇ ਚਾਲਾਨ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ । ਕੋਈ ਰਿਆਇਤ ਨਹੀਂ ਹ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਵੀ । ਹੈਲਮੇਟ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ ਇੱਥੇ ।
    ਤਕੁਂ ਪੱਤ ਨਿ ਛਿ ਕਿ ਯਾਂ ਆਜਕਲ ਭੌਤ ਸਖਤੀ ਹੈ ਰੈ । ਬਿਨਾ ਹੈਲਮੇਟ ਪੈਰਿ ਮੋਟਰ ਸਾਇਕਿਲ ਚਲੂਂਣ ਮੇਂ ਚਾਲਾਨ ਹੈ ਜਾਂਣੌਂ । ਕੋਈ ਰਿਯਾਯਤ ਨਿ ਹੁਣੇਂ, ਕੈਕੈ ਦਗਾੜ ਲੈ ਨੈ । ਹੇਲਮੇਟ ਤ ਭੌਤੈ ਜਰੂਰੀ ਹੈਗੋ ਅਬ ਯਾਂ।
  • ਮੁੰਡਾ - ਲੇਕਿਨ ਭਾਈ ਸਾਬ ਮੈਂ ਸੱਚ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਮੈਨੂੰ ਬਿਲਕੁਲ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਹੈਲਮੇਟ ਪਾਉਣਾ ਇੱਥੇ ਜਰੂਰੀ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ । ਜੇਕਰ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਮੈਂ ਬਿਨਾ ਹੈਲਮੇਟ ਦੇ ਇੱਥੇ ਗੱਡੀ ਕਿਉਂ ਚਲਾਉਂਦਾ । ਰਾਨੀਖੇਤ ਦੇ ਪਿੰਡਾ ਵੱਲ ਤਾਂ ਅਜਿਹੀ ਕੋਈ ਚੇਕਿੰਗ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ । ਨਾ ਹੀ ਉੱਧਰ ਵੱਲ ਕਿਸੇ ਏਸੇ ਕਨੂੰਨ ਦੀ ਕੋਈ ਜਾਣਕਾਰੀ ਹੈ ।
    ਪਰ ਦਾਜਯੂ ਸੱਚੀ ਕੂਂਣ੍ਯੂਂ ਮਕਂ ਬਿਲਕੁਲ ਲੈ ਪੱਤ ਨਿ ਛਿ ਕਿ ਹੇਲਮੇਟ ਪੈਰਣ ਜਰੂਰੀ ਹੈਗੋ ਯਾਂ । ਪੱਤ ਹੁਨੋਂ ਤੋ ਬਿਨਾ ਹੈ ਹੇਲਮੇਟੈਕ ਮੈਂ ਕਿਲੈ ਗਾੜਿ ਚਲੂਂਯੂਂ । ਰਾਣਿਖੇਤਾਕ ਗੌਨਾਂ ਉਜਯਾਣਿ ਤ ਤਸਿ ਕੋਈ ਚੈਕਿਂਗ ਹੁਂਨਿ ਨਹਾਂ । ਨੈ ਉਥੈਕ ਉਜਯਾਣਿ ਤਸ ਕਾਨੂੰਨੈਕਿ ਕੋਈ ਜਾਣਕਾਰੀ ਛ ।
  • ਸਿਪਾਹੀ - ਪਰ ਹੁਣ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਹੋ ਗਈ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਥਾਨੇਦਾਰ ਸਾਹਬ ਸਾਹਮਣੇ ਬੈਠੇ ਹੋਏ ਹਨ । ਹੁਣ ਉਹੀ ਹਨ ਜੋ ਕਰਣਗੇ, ਉਹਣਾਂ ਨੂੰ ਸੱਚੀ ਗੱਲ ਦੱਸ ਦੇ ਅਤੇ ਮਾਫੀ ਮੰਗ ਲੈ । ਮੈਂ ਵੀ ਕਹਿ ਦਵਾਂਗਾ ।
    ਪਰ ਅਬ ਤ ਬੜਿ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਹੈਗੇ ਕਿਲੈ ਕਿ ਦਰੋਗਾ ਸੈਪ ਭੈਟ ਰਈਂ ਸਾਮਣਿਂ ਮੇਂ। ਓਈ ਜੇ ਕਰਾਲ ਅਬ, ਉਨਨ ਕਂ ਸੱਚੀ ਬਾਤ ਬਤੈ ਦੇ ਔਰ ਮਾਫਿ ਮਾਂਗਿ ਲਿਯੈ । ਮੈਂਲੈ ਕੌ ਦਯੂਂਨ ਜਰਾ ।
  • ਸਿਪਾਹੀ - ਸਰ ਇਹ ਮੁੰਡਾ ਰਾਨੀਖੇਤ ਤੋਂ ਗੱਡੀ ਲੈ ਕੇ ਇੱਥੇ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਆਈਆ ਹੈ ।ਿਸਨੂੰ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਇੱਥੇ ਹੈਲਮੇਟ ਪਾਉਣਾ ਜਰੂਰੀ ਹੈ । ਰਾਨੀਖੇਤ ਵਿੱਚ ਤਾਂ ਕੋਈ ਪੁੱਛਦਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਇਸ ਕਰਕੇ ਇੱਥੇ ਵੀ ਇੰਝ ਹੀ ਆ ਗਿਆ ।
    ਸਰ ਯੇ ਲੈਂਡ ਰਾਣਿਖੇਤ ਬਟਿ ਗਾੜਿ ਲਿਬੇਰ ਯਾਂ ਪੈਲਿ ਪੈਲਿ ਓਂਣੌ । ਯਕਂ ਪੱਤ ਨਿ ਛਿ ਕਿ ਯਾਂ ਹੇਲਮੇਟ ਪੈਰਣ ਜਰੂਰੀ ਛ । ਰਾਣਿਖੇਤ ਮੇਂ ਤ ਕਵੇ ਪੁਛਨੈ ਨਹਾਂ ਯੈਕ ਲਿਜਿ ਓੱਸਿਕ ਯਾਂ ਲੈ ਏਗੋ ।
  • ਥਾਣੇਦਾਰ ਸਾਹਬ – ਕਿਉਂ ਓਏ, ਤੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਤਾ ਕਿ ਹੁਣ ਹੈਲਮੇਟ ਪਾਉਣਾ ਜਰੂਰੀ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ । ਬਿਨਾ ਹੈਲਮੇਟ ਦੇ ਚਾਲਾਨ ਹੈ ।
    ਕਿਲੈ ਰੇ, ਤਕੁਂ ਪੱਤ ਨਿ ਛਿ ਕਿ ਯਾਂ ਅਬ ਹੇਲਮੇਟ ਪਰੈਣ ਜਰੂਰੀ ਹੈਗੋ । ਬਿਨਾ ਹੇਲਮਟ ਤੁਰਂਤ ਚਾਲਾਨ ਛ।
  • ਮੁੰਡਾ - ਸਰ ਜੇਕਰ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਮੈਂ ਅਜਿਹੀ ਗਲਤੀ ਕਿਉਂ ਕਰਦਾ । ਮੈਨੂੰ ਸਚਮੁਚ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਸੀ । ਇਸ ਵਾਰ ਮਾਫ ਕਰ ਦਿਓ ।
    ਸਤ ਨਕਂ ਪੱਤ ਹੁਨੌ ਤਾ ਮਿਅਂ ਤਸਿ ਗਲਤੀ ਕ੍ਯੁਂਹੁਂ ਕਰੰਯੂਂ । ਮਕਂ ਵਾਕਈ ਪੱਤ ਨਿ ਛਿ । ਯੋ ਬਾਰ ਮਾਫ ਕਰ ਦਿਯੌ।
  • ਥਾਣੇਦਾਰ ਸਾਹਬ - ਇਸ ਵਾਰ ਤੈਨੂੰ ਮਾਫ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ, ਉਹ ਵੀ ਇਸ ਕਰਕੇ ਕਿ ਤੂੰ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਪਹਾੜ ਤੋਂ ਹਲਦਵਾਨੀ ਆਰਿਹਾ ਹੈਂ । ਜੇਕਰ ਤੇਰੀ ਥਾਂ ਤੇ ਕੋਈ ਹੋਰ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਮੈਂ ਸਿੱਧਾ ਚਾਲਾਨ ਕੱਟ ਦੇਣਾ ਸੀ । ਲੇਕਿਨ ਮਾਫੀ ਉਦੇਂ ਹੀ ਮਿਲੇਗੀ ਜੱਦ ਤੂੰ ਜੈਲਮੇਟ ਖਰੀਦੇਂਗਾ ਅਤੇ ਪਾਏਂਗਾ । ਪਾਨ ਸਿੰਘ ਇਸਦੇ ਨਾਲ ਜਾ ਅਤੇ ਇਸਨੂੰ ਹੈਲਮੇਟ ਵਾਲੀ ਦੁਕਾਨ ਦਿਖਾ ਦੇ । ਜਾ ਪਾਨ ਸਿੰਘ ਦੇ ਨਾਲ, ਪਹਿਲਾਂ ਹੈਲਮੇਟ ਖਰੀਦ ਕੇ ਲਿਆ ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਦਿਖਾ ਕੇ ਪਾ । ਤਾਂ ਹੀ ਤੈਨੂੰ ਛਾਡਾਂਗਾ।
    ਚਲ ਯੋ ਬਾਰ ਤ ਤੁਕਂ ਮਾਫ ਕਰਣਯੂਂ ਉਲੈ ਯੈਕ ਲਿਜਿ ਕਿ ਤੂ ਪੈਲ ਪੈਲ ਬਾਰ ਪਹਾੜ ਬਟਿ ਹਲਦਵਾਣਿ ਊਂਣੌਛੈ । ਤੇਰ ਜਾਗ ਮੇਂ ਕਵੇ ਔਰ ਹੁਨੌ ਤੋ ਸਿੱਧ ਚਾਲਾਨ ਕਾਟਿ ਦਿੰਯੂਂ ਮੈਂ । ਲੇਕਿਨ ਮਾਫਿ ਤਬ ਮਿਲੈਲਿ ਜਬ ਤੂ ਪੈਲੀ ਹੇਲਮੇਟ ਖਰਿਦਲੈ ਔਰ ਅੱਲੈਈ ਪੈਰ ਲੈ । ਜਾ ਹੋ ਪਾਨ ਸਿੰਘ ਯਕਂ ਹੇਲਮੇਟ ਵਾਲੈ ਦੁਕਾਨ ਦੇਖੈ ਦੇ । ਜਾ ਪਾਨ ਸਿੰਘ ਦਗੜਿ, ਪੈਲਿ ਹੇਲਮੇਟ ਖਰਿਦ ਬੇਰ ਲਾ ਔਰ ਮਕਂ ਦੇਖਾ ਪੈ ਬੇਰ । ਤਬੈ ਛੋਡੁਨ ਤਕੁਂ ।
  • ਸਿਪਾਹੀ - ਚੱਲ ਉੱਥੇ ਆ ਜਾ ਸਾਹਮਣੇ ਇੱਕ ਦੁਕਾਨ ਹੈ । ਤੇਰੇ ਕੋਲ ਹੈਲਮੇਟ ਲੈਣ ਲਈ ਪੈਸੇ ਤਾਂ ਹੈ ਨਾ ?
    ਹਿਟ ਹੋ ਪਾਰ ਵਾਂ ਸਾਮਣਿਂ ਮੇਂ ਦੁਕਾਰ ਛ ਏਕ । ਡਬਲ ਛਨ ਨੈ ਹੇਲਮੇਟਾਕ ਲਿਜਿ ਤਯਾਰ ਪਾਸ ।
  • ਮੁੰਡਾ - ਤੁਸੀਂ ਰਹਿਣ ਦਿਓ ਵੀਰ ਜੀ, ਮੈਂ ਜਾ ਕੇ ਆਪ ਹੀ ਖਰੀਦ ਲੈਂਦਾ ਹਾਂ । ਤੁਸੀਂ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਕਿਉਂ ਹੋ ਰਹੇ ਹੋ । ਮੈਨੂੰ ਦੁਕਾਨ ਦਾ ਪਤਾ ਹੈ ।
    ਤੁਮ ਰੂਂਣ ਦਿਯੌ ਦਾਜਯੂ ਮੈਂ ਜੈ ਬੇਰ ਖੁਦੈ ਖਰਿਦ ਲਯੂਂ । ਖਾਲਿ ਕਯੁਂਹੁਂ ਤਕਲੀਫ ਕਰਛਾ । ਮਕਂ ਮਾਲੂਮ ਪੜਿਗੇ ਦੁਕਾਨ ।
  • ਮੁੰਡਾ - ਵੀਰ ਜੀ, ਇੱਕ ਹੈਲਮੇਟ ਦੇਣਾ ਚੰਗਾ, ਕਿੰਨੇ ਦਾ ਹੈ ? ਚਾਰ ਸੌ ਰੁਪਏ ਦਾ । ਠੀਕ ਹੈ ਇਹ ਲੋ ਚਾਰ ਸੌ ਰੁਪਏ।
    ਦਾਜਯੂ ਏਕ ਹੇਲਮੇਟ ਦਿ ਦਿਯਾ ਭਲ ਜਸ, ਕਤੁਕੌ ਛ ? ਚਾਰ ਸੌ ਰੂਪੈਂਕ । ਠੀਕ ਛ ਯੋ ਲੋਯੌ ਚਾਰ ਸੌ ਰੂਪੈਂ ।
  • ਮੁੰਡਾ- ਸਰ ਇਹ ਵੇਖੋ, ਹੁਣ ਮੈਂ ਹੈਲਮੇਟ ਖਰੀਦ ਕੇ ਪਾ ਲਿਆ ਹੈ । ਹੁਣ ਤਾਂ ਠੀਕ ਹੈ ।
    ਸਰ ਯੋ ਦੇਖੌ ਅਬ ਮੈਂਲ ਹੇਲਮੇਟ ਖਰਿਦ ਬੇਰ ਪੈਰ ਲੈ ਹੈਲੌ । ਅਬ ਤ ਠੀਕ ਛ ।
  • ਥਾਣੇਦਾਰ ਸਾਹਬ – ਹਾਂ, ਹੁਣ ਠੀਕ ਹੈ । ਚਲ ਇਸ ਵਾਰ ਤੈਨੂੰ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਇਸ ਕਰਕੇ ਮਂ ਮੁਆਫ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ । ਅੱਗੇ ਤੋਂ ਦੁਬਾਰਾ ਮੈਨੂੰ ਬਿਨਾ ਹੈਲਮੇਟ ਪਾਏ ਨਜ਼ਰ ਨਹੀਂ ਆਉਣਾ । ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਸਿੱਧਾ ਚਾਲਾਨ ਕੱਟ ਦਵਾਂਗਾ । ਚਲ ਜਾ ਭੱਜ ਜਾ ਇੱਥੋਂ ਹੁਣ ।
    ਹੋਯ ਅਬ ਠੀਕ ਛ । ਚ ਯੋ ਬਾਰ ਯੁਕਂ ਪੱਤ ਨਿ ਛਿ ਯੈਕ ਲਿਜਿ ਮਾਫ ਕਰ ਦੇ ਮੈਂਲ । ਆਇੰਦਾ ਫਿਰ ਬਿਨਾ ਹੇਲਮੇਟ ਪੈਰਿ ਜਨ ਦੇਖੈਈ ਦਿਯੈ ਮਕਂ । ਨਤਰ ਸਿੱਧ ਚਾਲਾਨ ਕਰ ਦਯੂਂਨ । ਚ ਭਜ ਯਾਂ ਬਟਿ ਅਬ ।
  • ਮੁੰਡਾ - ਧੰਨਵਾਦ ਸਰ, ਹੁਨ ਤਾਂ ਮੈਂ ਹਰ ਥਾਂ ਭਾਵੇਂ ਪਹਾੜ ਹੋਣ ਜਾਂ ਪਲੇਨ, ਮੈਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਹੈਲਮੇਟ ਪਾ ਕੇ ਹੀ ਗੱਡੀ ਚਲਾਵਾਂਗਾ ।
    ਧਨਯਵਾਦ ਸਰ, ਅਬ ਤ ਮੈਂ ਸਬ ਜਾਦ ਚਾਹੇ ਪਹਾੜ ਹੋ ਯਾ ਪਲੇਨਸ ਹਮੇਸ਼ਾ ਹੇਲਮੇਟ ਪੈ ਬੇਰੈ ਗਾੜਿ ਚਲੂਂਨ।
  • ਧਾਣੇਦਾਰ ਸਾਹਬ – ਠੀਕ ਹੈ । ਹੁਣ ਰਾਣੀਖੇਤ ਜਾ ਕੇ ਉੱਥੇ ਵੀ ਸਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਦੱਸ ਦਵੀਂ ਕਿ ਇੱਥੇ ਹੈਲਮੇਟ ਪਾ ਕੇ ਹੀ ਆਉਣ ।
    ਠੀਕ ਛ । ਅਨ ਰਾਣਿਖੇਤ ਜੈਬੇਰ ਵਾਂ ਲੈ ਸਬਨਕਂ ਬਤੈ ਦਿਯੈ ਕਿ ਯਾਂ ਹੇਲਮੇਟ ਪੈਰ ਬੇਰ ਆਯ।
  • ਮੁੰਡਾ - ਸਰ, ਮੈਂ ਸਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਦੱਸਾਂਗਾ ਹੈਲਮੇਟ ਦੇ ਬਾਏ ।
    ਸਰ ਮੈਂ ਸਬਨਕਂ ਬਤੂਂਨ ਹੇਲਮੇਟਾਕ ਬਾਰ ਮੇਂ ।